O debuxante Jota ven de publicar unhas viñetas coas que
resume o acordó sobre o cambio climático asinado recentemente en París.
martes, 22 de diciembre de 2015
lunes, 21 de diciembre de 2015
Debate electoral no IES do Milladoiro
Dado
o interese que un acontecemento como as eleccións xerais do 20 de
decembro pode ter na formación do alumnado, así como o seu encaixe
nos currículos do Bacharelato, 15 de decembro celebramos unha actividade relacionada con dito feito: unha mesa redonda coa
presenza das forzas políticas que se presentarán aos comicios.No debate tomou parte alumnado de 1º e 2º de Bacharelato. Cada un dos
representantes políticos dispuxo de 10 minutos para expor o
seu programa electoral. Rematada esta
primeira ronda de intervencións, chegou a quenda de intervencións
e preguntas do alumnado do centro.
As forzas políticas presentes foron:
As forzas políticas presentes foron:
-Nós.
Candidatura galega: Adrián
Dios Vicente, candidato ao Senado
pola Coruña.
-En Marea: Xaime Subiela, candidato número 3 pola
provincia da Coruña e concelleiro de Ames Novo.
-PSdeG-PSOE: Angel
Mato Escalona, candidato número 1 ao Senado pola provincia de A
Coruña.
-Partido
Popular de Galicia: Paula Prado del Río, candidata número 1 ao
Senado pola provincia de A Coruña.
Esta é a crónica do acto realizada polo alumnado da materia de Xeografía de 2º de Bach:
"Estos últimos días adicamos as clases ás próximas
eleccións do 20 de decembro, día no que despois de 4 anos, os cidadáns maiores
de 18 votaremos para elixir o presidente do Goberno. Dito cargo está
representado por diferentes partidos políticos. Algúns deles, este pasado
martes 15 de decembro, estiveron no noso instituto (IES do Milladoiro) para facernos chegar aos máis xóvenes todas
as súas propostas. Os representantes foron dos partidos políticos de En
Marea, Nós Candidatura Galega, Partido Popular e Partido
Socialista.
Podemos dicir que foi como un mítin político coa
diferenza de que tamén responderon ás nosas inquedanzas. Isto é algo moi
importante para todos nós, posto que ao ser principiantes como votantes non
temos moi claro algúns aspectos políticos, pero sobre todo, os que teñen que
ver co que nos afecta, a educación.
Tratouse
dun debate moi aberto no que despois de que cada partido ofrecese as propostas
da súa candidatura, todos os alumnos tivemos a oportunidade de dirixirnos a
eles nunha quenda de preguntas. Ás veces, durante o acto, os candidatos
interrumpíronse co que os seus argumentos no quedaban claros. Por outra banda,
as nosas preguntas non sempre tiveron unha contestación directa e clara, como
no caso da relacionado co futuro da LOMCE e os estudantes. Respecto á pregunta
sobre a Cidade da Cultura, por exemplo, houbo distintas opinión relacionando os
cartos investidos nesa obra e os que faltan noutros campos.
Despois deste debate electoral, o pasado mércores
16 de decembro, Ames Radio estivo na nosa clase de 2º de Bacharelato B para
amosar á poboación de Ames a nosa visión de dito debate así como as críticas e
opinións persoais.
En definitiva, pensamos que foi moi interesante
adicar este tempo lectivo a tipo de actividades porque son temas que nos
afectan directa ou indirectamente a nós tanto na casa coma nos estudos. Ademais,
estar informados é fundamental e pode axudarnos á hora de decidir".
sábado, 19 de diciembre de 2015
Paisaxe e literatura (2): "El camino", de Miguel Delibes
Miguel Delibes (1920-2010), un dos grandes escritores
en lengua castelá, publicou en 1950 a novela El camino. Aínda que no libro non
aparece citado, o pobo no que se desenvolve a novela é Molledo (Cantabria),
lugar no que o autor pasou longas tempadas durante a infancia. Esta é a
descrición que fai do seu val. Non é, evidentemente, un exercicio académico de
comentario de paisaxe natural, pero podería selo.
“El valle... Aquel valle significaba mucho para
Daniel, el Mochuelo. Bien mirado, significaba todo para él. En el valle había
nacido y, en once años, jamás franqueó la cadena de altas montañas que lo
circuían. Ni experimentó la necesidad de hacerlo siquiera.
A veces, Daniel, el Mochuelo, pensaba que su padre, y
el cura, y el maestro, tenían razón, que su valle era como una gran olla
independiente, absolutamente aislada del exterior. Y, sin embargo, no era así;
el valle tenía su cordón umbilical, un doble cordón umbilical, mejor dicho, que
lo vitalizaba al mismo tiempo que lo maleaba: la vía férrea y la carretera.
Ambas vías atravesaban el valle de sur a norte, provenían de la parda y reseca
llanura de Castilla y buscaban la llanura azul del mar. Constituían, pues, el
enlace de dos inmensos mundos contrapuestos.
En su trayecto por el valle, la vía, la carretera y el
río -que se unía a ellas después de lanzarse en un frenesí de rápidos y
torrentes desde lo alto del Pico Rando- se entrecruzaban una y mil veces,
creando una inquieta topografía de puentes, túneles, pasos a nivel y viaductos.
En primavera y verano, Roque, el Moñigo, y Daniel, el
Mochuelo, solían sentarse, al caer la tarde, en cualquier leve prominencia y
desde allí contemplaban, agobiados por una unción casi religiosa, la lánguida e
ininterrumpida vitalidad del valle. La vía del tren y la carretera dibujaban,
en la hondonada, violentos y frecuentes zigzags; a veces se buscaban, otras se
repelían, pero siempre, en la perspectiva, eran como dos blancas estelas
abiertas entre el verdor compacto de los prados y los maizales. En la
distancia, los trenes, los automóviles y los blancos caseríos tomaban
proporciones de diminutas figuras de «nacimiento» increíblemente lejanas y, al
propio tiempo, incomprensiblemente próximas y manejables. En ocasiones se
divisaban dos y tres trenes simultáneamente, cada cual con su negro penacho de
humo colgado de la atmósfera, quebrando la hiriente uniformidad vegetal de la
pradera. ¡Era gozoso ver surgir las locomotoras de las bocas de los túneles!
Surgían como los grillos cuando el Moñigo o él orinaban, hasta anegarlas, en
las huras del campo. Locomotora y grillo evidenciaban, al salir de sus
agujeros, una misma expresión de jadeo, amedrentamiento y ahogo.
Le gustaba al Mochuelo sentir sobre sí la quietud
serena y reposada del valle, contemplar el conglomerado de prados, divididos en
parcelas y salpicados de caseríos dispersos. Y, de vez en cuando, las manchas
oscuras y espesas de los bosques de castaños o la tonalidad clara y mate de las
aglomeraciones de eucaliptos. A lo lejos, por todas partes, las montañas, que,
según la estación y el clima, alteraban su contextura, pasando de una extraña
ingravidez vegetal a una solidez densa, mineral y plomiza en los días oscuros.
Al Mochuelo le agradaba aquello más que nada, quizá,
también, porque no conocía otra cosa. Le agradaba constatar el paralizado
estupor de los campos y el verdor frenético del valle y las rachas de ruido y
velocidad que la civilización enviaba de cuando en vez, con una exactitud casi
cronométrica.
Muchas tardes, ante la inmovilidad y el silencio de la
naturaleza, perdían el sentido del tiempo y la noche se les echaba encima. La
bóveda del firmamento iba poblándose de estrellas y Roque, el Moñigo, se
sobrecogía bajo una especie de pánico astral”.
Miguel Delibes (1950): El camino,
Madrid, Real Academia Española-Alfaguara, 2014, páxs. 22-24.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)