O
venres 22 de xaneiro estivemos na sala Numax, en Santiago, vendo o filme de Sufraxistas
en versión orixinal (e subtitulada), dirixida por Sarah Gavron. As protagonistas deste filme son os actores e as
actrices: Carey Mulligan, Helena
Bonham Carter, Meryl Streep, Anne-Marie Duff, Brendan Gleeson, Ben Whishaw,
Romola Garai, Samuel West, Geoff Bell, Natalie Press, Lee Nicholas Harris,
Richard Banks, Adrian Schiller, Judit Novotnik, Morgan Watkin.
O
fío argumental que sigue é o seguinte; o movemento sufraxista naceu en
Inglaterra ao redor da Primeira Guerra Mundial (1914-1918). A maioría das
mulleres que formaban parte del non procedían das clases altas, senón que eran
traballadoras que vían como imposible que se lles oíra mediante protestas pacíficas.
Desta maneira radicalizáronse e, na súa loita incansable, loitaron por acadar a
igualdade, e puxeron en risco todo o que tiñan: o traballo, a súa casa, os seus
fillos e incluso as súas vidas. Concretamente hai unha protagonista principal, Maud
(Carey Mulligan), na
que vemos como a súa vida comeza a dar un xiro. Pois pese a nunca
reivindicarse, a súa situación cambia por completo.
Ao
saír do cine, dinme conta de que tiña un pensamento distinto. Xa sabía, por
todo o que estudamos dende pequenos, que ás mulleres custáralles moito chegar a
lograr todo o que hoxe en día temos. Mesmo salario cos homes, mesmo trato,
oportunidades igualitarias, dereito ao voto... Pero a verdade é que non chegaba
a alcanzar a loita tan extrema que desenvolveron esas mulleres das que, hoxe en
día, debemos estar todos moi orgullosos.
Impactoume
sobre todo polo feito de que nunca antes se fixera unha película deste tipo
sobre o este tema. Probablemente por ser un tema delicado, cun montón de
prexuízos sociais, etc., mais ao xa existir, queda demostrado que todo o
sucedido forma parte da nosa historia e que tamén é digno de contar e de
transmitir ao público para darnos conta de que son feitos memorables.
Foi
un filme que me fixo reflexionar e co que pensei verdadeiramente moitas cousas.
Canto tiveron que sufrir porque, aínda que se trate dun filme, está claro que
todas esas situacións foron reais na maioría das mulleres así como impactantes.
A escea da sufraxista que entregou a súa vida na carreira de cabalos é moi dura. Seguramente fun capaz de poñerme no papel porque é un feito real,
pois no 1913 a sufraxista Emily Wilding Davison reivindicou o dereito ao voto
desa maneira, como amosa a película.
Deste
filme saíron milleiros de críticas, para ben e para mal mais hai unha que me
chamou especialmente a atención: un artigo de opinión da xornalista e escritora Rosa Montero.
Nel fixo unha valoración curta pero contundente de todos os temas a
tratar en Sufraxistas. A tese princial foi a seguinte: “La película Sufragistas muestra la
heroicidad callada de muchas luchadoras que lo dieron todo por la libertad de
la mujer”. Unha tese que marca verdadeiramente todo o seu artigo,
un artigo interesante e persoal no que agradece a todas esas mulleres que
naquel momento fixeron tantas cousas que valeron para moito no noso día de
hoxe.
En
definitiva, foi unha película moi interesante que pertence á nosa propia
historia e que amosa realmente a cruda realidade. Pese a ter escenas moi
impactantes e que fan que sufras igual cas protagonistas, un chega a poñerse no
propio papel mirando cara o lado positivo, todo o que conseguiron facendo
fronte aos difíciles problemas que lles xurdían naquel momento.
